Heya iedereen, ik schrijf dit terwijl ik hopelijk lang genoeg wifi heb om het ook te posten.

Afgelopen maandag was het einddinner van CUHK. Uitgebreid gegeten en gedronken, laatste foto's gemaakt met de mensen die ik ontmoet heb, daarna de stad in. Ik en 2 Zweden hadden afgesproken er een all-nighter van te maken, omdat we toch om 7:30 moesten verzamelen. Uitgebreid tot 5 uur de stad in gegaan, daarna nog 2 uur op het balkon gezeten voordat we afscheid moesten nemen van onze vrienden hier en richting China gingen... Bijna. Een van onze mede-studenten/leraren was een uur te laat, dus moesten we terug naar het hostel om hem op te zoeken en te halen. Daarna eindelijk op reis!

De trip naar China was lang, heet en ongemakkelijk, totdat we in de hogesnelheidstrein zaten. Die was prachtig ingericht, waardoor we eindelijk 2 uur slaap konden pakken. Bij aankomst in China werden we onmiddelijk bij een welkomst-toespraak verwacht. Er was maar één regel: blijf altijd lachen terwijl de kinderen vol verwachting naar ons keken. 18 Westerlingen met gigantische wallen onder onze ogen die bijna in onze bank in slaap vielen, en toch vonden de kinderen ons helemaal fantastisch.

De kamer deel ik met mijn 2 Zweedse vrienden. We hebben een matras van ongeveer 3 cm, gezelschap van kakkerlakken en een emmer als douche. Slapen & douchen is dus pittig, maar allemaal onderdeel van de ervaring dus we gaan maar mee in alles en genieten ervan.

Op woensdag begon het lesgeven. Elke dag (behalve zondag) zijn er 2 lessen van 2 uur met een pauze van 30 min. tussendoor. We geven dus in duo's les aan 2 groepen van ongeveer 10-15 leerlingen. De eerste les begint om 9 uur, de tweede om 14:20. Tussendoor bereiden we de lessen voor en slapen we vooral, omdat hier verder niks te doen is. We mogen de campus nauwelijks af, uit angst voor onze veiligheid, behalve tijdens groepsuitjes zoals vanavond.

Het lesgeven is lastig, maar wel erg leuk. De kinderen zijn 15, maar lijken meer 10-12. Ze zijn gigantisch verlegen, al zijn ze beter in Engels dan ik had verwacht. Na een paar dagen begin ik stiekem best wel fan te worden van mijn klasjes. Tot nu toe hebben we lesgegeven over 'introduceren', 'het lichaam', 'emoties' en 'familie'. Het is lastig om te peilen hoeveel de studenten al weten, omdat het lastig voor ze is om met ons te praten. Echter, als we maar genoeg spelletjes met ze doen worden ze iets opener, al zijn ze nog steeds onder de indruk van een Nederlander van 1,95. Het aantal selfies dat ik hier gemaakt heb met studenten is belachelijk. Vanmiddag werd ik op mijn verdieping opgewacht door 30 (ik heb ze geteld) meisjes die foto's wilden. Toen daarna de Zweden ook langskamen wilde ze ook op de foto met ons allemaal, wat zorgden voor 30 minuten aan selfies in verschillende poses en met verschillende mensen. Ik weet eindelijk hoe het moet zijn om onderdeel te zijn van one-direction.

Een groot deel van de mensen met wie we op de foto gaan zijn studenten uit andere klassen, maar ook onze eigen studenten vragen na (en tijdens) elke les om foto's. Daar hebben ze geen moeite mee, maar elk ander onderwerp duurt 20 minuten om uit te leggen en een interactie te forceren. Toch ben ik erg blij dat ik het gedaan heb, want deze ervaring had ik voor geen goud willen missen. Ik hoop dat komende week de leerlingen zich wat meer op hun gemak voelen, ik ga in elk geval proberen dat voor elkaar te krijgen.

Goed, ik ben al te laat voor het eten, dus ik houd het kort verder. Wifi is te slecht om foto's te uploaden op het moment, dus dat komt later wel. Ik hoop dat dit verhaal ieg een kleine impressie heeft gegeven van het lesgeven in China. Vanavond gaan we naar een resort met massage, en volgende week zondag vlieg ik alweer naar Beijing!

Ik houd jullie op de hoogte, als mijn wifi blijft werken. Thanks voor jullie reacties, as always:)

-xxx-